Dag 4

Vandaag een reisdag van ongeveer 425 km naar Page. Onderweg gaan we Zion park aandoen in de staat Utah.

We vertrekken 's morgens om ongeveer 8.30 uur vanuit Excalibur om eerst weer lekker te gaan ontbijten in Coco.

Na het ontbijt dus op weg voor het eerste deel van vandaag 'Zion'. Dit is zo'n 220 kilometer vanaf Vegas.

Het eerste deel van de route gaat door de Nevada woestijn. Een beetje saai gebied.

Als we de staatsgrens van Utah hebben bereikt, gaan we naar het visitorscenter en halen we info. We krijgen kaarten mee en een tip om straks niet de eerste afslag te nemen naar het park maar afslag 27, omdat de eerste weg een 'mass'zou zijn.

We hebben het advies opgevolgd en we konden moeiteloos doorrijden. Vlak voor de toegang van het park hebben we even in een kolonne moeten rijden vanwege wegwerkzaamheden, maar om half 1 waren we dan toch bij het bezoekerscentrum.

Dankzij de National parckaart die we van Toon en Mayella hebben geleend, hoefden we de $25 entree niet te betalen.

We zijn met de parkshuttle door het eerste deel van het park gereden en keken onze ogen uit. Het was schitterend. We hebben veel foto's en film gemaakt.

Toen we na een anderhalf uur terugkwamen bij het visitorcentre bleek tot onze grote schrik dat de gouden armband van Diana weg was. Waarschijnlijk verloren tijdens het fotoshooten vanuit de bus door het smalle raampje.

We hebben aangifte gedaan bij de 'rangers'van het park en een formulier ingevuld, voor als de armband weer terecht mocht komen, maar we hebben er allemaal geen vertrouwen in.

Maar je weet maar nooit. Dit was even een domper, maar ach......

Om half 3 stappen we in de auto om door het park de route te vervolgen naar Page. Nog ruim 200 km te gaan.

Wat we nu te zien kregen was schitterend. Dit deel van het park was in mijn ogen nog mooier dan het eerste deel. We rijden door een zeer bergzaam gebied. Prachtige kleuren en planten. Gewoon adembenemend. Haarspeldbochten en steile klimmen.

Onderweg zien we een soort steenbok de weg overschieten . Diana erachteraan om een foto te schieten. Was even zoeken, maar is gelukt. Even verderop een hele grazende kudde op de helling. Prachtig om te zien.

Als we het park uitgereden zijn en op de highway zijn, komen we nog een enkele keer in aanraking met deze bokachtigen.

We begrijpen nu de maximale snelheid van 55-65 mile op deze vrijwel verlaten wegen. ´t Blijft steeds oppassen geblazen.

Om ongeveer half 7 komen we aan bij het Red Rock motel. De buurt was echt even schrikken, maar het hotel zag er oud, maar vriendelijk uit. We werden vriendelijk begroet bij het uitstappen door de eigenaar `Dail`die ons direct naar onze kamer bracht. Zo´n informele ontvangst en incheque hebben we niet eerder meegemaakt.

Hij beloofde ons allerlei tips en we hebben hem niet meer teruggezien deze dag, maar dat maakt hij de volgende dag ruimschoots goed.

Een beschrijving van de Red Rock±

2 mooie schone slaapkamers met heerlijke frisse bedden.

2 badkamers ± 1 met ligbad -douche en de andere met douche

2 wc´s

2 televisies met heeeeeel veel kanalen

2 magnetrons

2 koelkasten

2 koffiezetapparaten

Een broodrooster

Een prima ingerichte keuken met fornuis en noem maar op )wel verouderd, maar schoon en goed)

De achtertuin met bbq

Een leuke voortuin met prachtige bomen en uitzicht op onze overburen Lulu en Debbie.

(Ik weet wat jullie nu denken en dat deden wij ook, LOL)

Voor de office is van alles te vinden zoals±

Fitness

Privé pool

Grafsteen van oma

Galg aan de boom

Nou noem maar op, bekijk de foto´s binnenkort maar eens, wat die zeggen meer dan woorden.

We hebben echt in een deuk gelegen, maar dit verblijf was zeer zeker een aanrader en de prijs voor dit alles voor 2 nachten was $147 met tax.)

.......verslag avond volgt.....

Zoals beloofd nog even het verslag van de avond.

We zijn even naar de supermarkt gegaan en hebben boodschappen gedaan voor het avondeten en voor het ontbijt de volgende morgen.

Heerlijk gebarbecued deze avond e\n vreselijk gelachen om ons motel. We hadden echt kramp in onze kaakspieren van het lachen.

Na het eten zijn we in de voortuin gaan zitten even uit de wind, want die was best wel krachtig, maar niet koud. Daar waren we getuige van enkele dubieuze praktijken verderop in de straat bij Debbies. Eden auto' voor een woning waar het licht uit was en een huilend kind. Weer een ander auto die aan kwam rijden en na een tijdje alles weer stil. Nou je begrijpt het wel. Wij maakten er een spannend verhaal van en praatten al over huisuitzetting etc.

Nog even gelachen om de galg aan de boom voor het kantoor van Red Rock en toen moe en voldaan naar bed gegaan. Het was me het dagje wel

Dag 5:

Vandaag waren we weer vroeg op. We gaan naar het 'Antilope Parc'. Mary stond al vroeg op .Zij zou vandaag voor de gebakken eieren met bacon zorgen. Henny ging de tafel dekken , Gerard zorgde voor het verse fruit, en Diana voor het geroosterd brood. Zou zijn de taken weer goed verdeeld. Om half 10 vertrokken we. Als eerste zijn we naar toerist information gegaan. Daar kregen we een route kaart. Als eerste kwamen we lang een scenic drive point. Vanuit daar had je een mooi uitzicht op de Glenn Canyon Dam en de Colorado River. Je kon hier via een pad een stuk naar beneden. Mary en Henny zijn bovenin gebleven, de klauterpartij naar beneden zou teveel zijn voor ze. Ze willen tenslotte ook de Antilope nog zien. Het uitzicht was zo bijzonder mooi. Een half uurtje later zijn we naar het 'Horse Shoe'point gereden. Dit is een kronkel in de River in de vorm van een hoefijzer. Wederom was het weer een hele klim om daar te komen. Gerard en Diana zijn dan ook hier alleen naar toe gegaan. Wat je daar zag was zo mooi.( zie foto) Mary en Henny verwelkomde de terugkerende mensen. Zij hebben nog een tijdje met Nederlanders daar staan te kletsen. Na dit spektakel gingen we naar de `Antilope`. Eerst moesten we een tax betalen van 6 dollar om op het grond gebied van de Indianen te rijden. De entree van het park was 25 dollar pp. We mochten niet met eigen auto naar de canyon rijden. We werden verder gereden in een grote jeep. We moesten nog een half uur wachten voor de jeep vertrok. We hadden de tocht van 12 uur. Diana had op internet gelezen dat dit de mooiste tijd was. De zon staat dan het hoogst en zo heb je het beste licht inval in de canyon. We kregen als gids `Irene`. Een echte kenau....je durfde haast geen misstap te zetten. Maar toen we bij de ingang van de canyon waren, was het opeens een heel ander mens. Al bij de eerste foto vertelde ze hoe je de camera het beste in kon stellen om zo de mooiste foto´s te krijgen. Ik wist zoals gewoonlijk niet hoe ik dat moest doen. Maar dat was geen probleem ze ging voor de hele groep de camera´s instellen. Ook vertelde ze onderweg waar je de mooiste foto´s kom maken. En regelmatig maakte zij voor je de foto´s En ik moet zeggen de foto´s zijn zo mooi geworden. We hebben aan het eind van de rit dan ook maar een tip gegeven.

Na de canyon zijn we nog even naar de walmart gegaan. Vanavond hebben gegrilde kip en gebakken aardappeltjes met sla. Terug bij onze villa hebben we nog wat gedronken. De eigenaar van de villa kwam ook gezellig nog een biertje drinken. Mary en Henny wilde een uurtje gaan slapen. Gerard en Diana zijn nog even naar de Glenn Canyon Dam gegaan. En zijn ook nog wezen kijken hoe de indianen nu leven.

Terwijl Gerard en Diana weg waren bleef de eigenaar bij Mary en Henny hangen. En van het slapen kwam niets terecht. Rond 6uur zijn we gaan eten omdat we naar de zonsondergang wilde gaan kijken. Dit was een tip van de eigenaar. We hadden er heel veel van verwacht, maar dit viel tegen. Toen we terug waren zijn we naar de saloon gegaan. Gerard had gelezen dat hier de plaatselijke bevolking kwam. Op de bar waren stootkussens aangebracht. Dit omdat er regelmatig mensen voorover vielen met de kop op de bar. Maar helaas was die bar alleen op vrijdag en zaterdag open. We hebben nog even een biertje gedronken in een bar ernaast. Terug bij de villa hebben we nog even de foto´s van vandaag terug gekeken. En wat zijn ze mooi geworden. Jullie krijgen ze later te zien. Nu gaan we lekker naar bed . Morgen hebben we weer een reisdag voor de boeg een kleine 300 km. We gaan naar Williams en vanuit daar dan overmorgen de grand Canyon bezoek.